دوست داشتنِ خدا که شرایط ندارد ...
چه کسی گفته که خدا فقط خدایِ کسانیست که نمازشان اول وقت است وخمس و زکاتشان سر موقع ؟!
من خدایی در خلوتِ شبانه ام دارم که خدای تمام آدم هاییست که باورش دارند و حتی ... خدای کسانی که باورش ندارند ... !
آن قدر مهربان است که هربار با او حرف می زنم ، حالم را خوبِ خوب می کند ...
من حتی عطر حضورِ خالصانه اش را هر روز کنار خودم حس می کنم ...
من از آن آدم های خوبی که شما می گویید نیستم ...
گاهی نمازم قضا میشود ،
گاهی روزه هایم را نمی گیرم ...
من حتی به موسیقی علاقه ی زیادی دارم و احساس میکنم خدا هم با این علاقه ای که حالم راخوب می کند هیچ مشکلی ندارد ..‌.
من زیاد اهل مسجد و اجتماعات مذهبی هم نیستم ...
اما ...
به خاطر ندارم دلی شکسته باشم ...
اگر ناخواسته کسی را برنجانم ، شبها خوابم نمی برد تا از دلش در بیاورم ...
حق کسی را نخورده و نمیخورم ...
با همه مهربانم ...
از غرور و خودبزرگ بینی بیزارم ...
من عاشقِ خدا هستم و این هیچ شرایطی نمیخواهد ...
پشتِ من به خدایی گرم است که ثانیه ای به حال خود رهایم نمی کند ...
این از مرامِ خداییِ اوست ؛
عاشقش که باشی ، شبیهِ پدری مهربان و دلسوز ، هوایِ بی کسی ات را دارد ...
حواستان باشد !
خدا عاشقانِ زیادی دارد ،
اما هیچ کس نمی داند که خدا عاشقِ کدامشان است ...
لطفاً در قضاوت کردن هایتان کمی درنگ کنید ،
شاید کسی که امروز دلش را طبق ملاکهایِ خودتان و به نامِ آیینِ الهی شکستید ؛
محبوبِ بی ریایِ خدا باشد ...
کسی چه می داند